Afscheid van Aruba

Het zit er op. Het project is klaar en de doelstellingen zijn gehaald. Een fantastisch resultaat dat we met z’n allen bereikt hebben en waar we erg trots op zijn.

DLV medewerkers bezig met de workshop RAKA

Na 6 maanden hard werken hebben we de dienstverlening van het Kadaster in Aruba weer op het peil gebracht waar het behoort te zijn. Inzages worden direct verstrekt, de verwerking van de registerstukken wordt elke dag gefiatteerd en het Digitale Openbare Register is ingericht en ontsloten via RAKA. Met name het Notariaat is hier uiterst tevreden over. Ook de banken en andere stakeholders, waaronder het Ministerie van Ruimtelijke Ontwikkeling, Infrastructuur en Integratie, zijn zeer content met onze inzet en het bereikte resultaat. We laten een Kadaster achter dat helemaal bij is en geen nieuwe achterstanden hoeft te laten ontstaan.

Team Kadaster/DLV

 Dit is bereikt met een professioneel team dat precies begrijpt wat in Aruba nodig is. Cultuurverschil en een andere manier van werken is soepel opgevangen en het team heeft zich snel aangepast aan de plaatselijke gewoonten en mentaliteit. Het team heeft zelf de werkwijze voor het wegwerken van de achterstanden, het aanvullen van RAKA en het digitaliseren van de registerstukken uitgewerkt en uitgevoerd. Hierbij is veel overlegd met de medewerkers van het Hypotheekkantoor. Voor mij als projectmanager was het heerlijk om met zo’n team samen te werken. Bedankt allemaal!

Dit zijn de behaalde resultaten:

• Verbetering van de interne en externe informatievoorziening t.b.v. Departamento di Impuesto (belastingdienst), de Arubaanse overheid, het Notariaat, Banken, Deurwaarders, particulieren en bedrijven;
• Significante verbetering van de werkprocessen van de DLV;
• Volledig, betrouwbaar, snel toegankelijk, up-to-date en toekomstgericht;
• Ontsluiting en bijhouding van het volledig digitale archief (DOR);
• Ondersteuning van duurzame economische ontwikkeling in Aruba door het snel en overzichtelijk leveren van digitale producten;
• Mogelijkheid om nieuwe producten te introduceren op basis digitale registratie, b.v. maatwerk voor banken;
• Definitief stoppen met de handmatige registratie;
• Optimaal dienen van de rechtszekerheid in Aruba.

Vrijdag 25 maart vliegen we als team terug naar Nederland en worden we eindelijk weer herenigd met onze partners, kinderen, kleinkinderen en alle andere bekenden die we toch wel erg gemist hebben. Dit ondanks de schitterende locatie Paradera Park waar we met veel plezier vertoefd hebben.

Paradera's paradijs.

Saludos di Aruba y masha danki pa bo attençion.

Laatste drukke weekend

Nationale vlaggen op de rotonde bij het vliegveld

Jeetje wat gaan de weken toch snel. De afgelopen week zeker, omdat er twee verplichte vrij dagen waren gepland.
Het laatste weekend was dus een lang weekend van 4 dagen. Donderdag een verplichte vrije dag voor de ambtenaren van Aruba en vrijdag een nationale feestdag, lokaal bekend als Vlaggendag. De dag dat de "Status Aparte" wordt gevierd, dit jaar voor het 30ste jaar. Reden genoeg voor feest op het eiland.
Gezamenlijk hebben we de tentoonstelling, over de status aparte, bezocht, die was ingericht bij de ANA, het Arubaans Nationaal Archief.

Kristallen

Onafhankelijk van elkaar hebben we de rest van het weekend door gebracht. De één wilde winkelen in Oranjestad, een ander stel moest en zou kristallen gaan zoeken op Seroe Crystal, een berg op steenworp afstand van ons appartementencomplex. En weer andere deden de laatste boodschappen.
Het zoeken, van de kristallen, moet je ruim nemen. Het is meer rapen, zoveel steentjes met kristallen liggen er aan de oppervlakte.

Zeeschatten

Maar er zijn nog meer schatten van de zee gevonden. Tijdens de diverse wandelingen wordt er driftig gezocht en gevonden. Schelpen, van groot tot klein, koraal en zee spons, het ligt hier voor het oprapen, als je het maar wilt zien, vinden en/of uitgraven ;-).

Een tweetal heren hadden hun zinnen gezet op het lopen van de Internationale 1/2 Marathon van Aruba. Deze 21km loop was op zondag 20/3/2016 gepland. Start 05.30 in St. Nicolaas, dus 04.00 opstaan, ontbijtje op het balkon(27°C, dat gaan we missen;-)) en 04.45 vertrek vanaf Paradera, om op tijd te zijn voor de start. Een korte nacht, maar het was het waard. De beide mannen hebben hun "plak" gehaald. Een bijzonder knappe prestatie.

Wim

Ed

We gaan beginnen aan de laatste week, de koelkasten worden leeggegeten, de koffers van de kast gepakt, de laatste bezoeken gepleegd en de laatste foto gemaakt, maar vooral de laatste "kruimels" van het project worden verwerkt, zodat we met een gerust hart de DLV en het eiland Aruba kunnen verlaten.

Het einde in zicht

Het einde is inzicht, het project geslaagd. Alle reden om feest te vieren en dat doen we dan ook. 15 maart was het grote afscheid en de afronding van het project. Niet dat we al helemaal klaar zijn of al weggaan, maar je kunt het alvast maar gevierd hebben. Onder het genot van een hapje en een drankje was het over en weer elkaar complimenten maken met het slagen van het project. Tussen door werden er nog twee verjaardagen gevierd, Jim (7 maart) en Ruud (15 maart) verjaarde op een bijzondere manier. Een, door Brigitte, Charrell, Gerda en Jonathan, versierde zaal en een heuse Arubaanse taart, met een veelzeggende kaars, moest worden uitgeblazen.
Natuurlijk vloeide de drank rijkelijke, was het eten zeer smakelijk en moest er weer een groepsfoto gemaakt worden.

 vlnr boven: Freddy, Wim, Henk, Martin, Ed
vlnr beneden: Wim, Boyce, Charrell, Ruud, Gerda, Gerard, Brigitte, Jonathan

Slecht weer en paddleboard

Paddleboard groep

Het is alweer een poos geleden dat hier iets is verschenen. Reden, het was wachten op een regenachtige dag, zodat je gedwongen binnen moet zitten en een stukje kan schrijven. Gelukkig is het vandaag tegen de avond gaan regen en waaien als een november storm. De gemiddelde Arubaanse auto komt niet tegen de Paradera heuvel op, dus noodweer.
De afgelopen weken hebben we absoluut niet stil gezeten. Zo hebben we op uitnodiging van het notariaat een paar uur mogen paddle boarden. Moeilijk ? Nee ! Leuk ? Ja ! Hou je het droog ? Zeker niet ! Na het boarden heerlijk samen gegeten van de Zeeuwse Vitamine Soep 3.0 en een alternatieve Bonen soep van Peppie en Kokkie (Iet bedankt voor de tips).

Daarnaast gaan de wandelingen op zondag nog door. Hoewel de zondagen allang niet meer alleen gebruikt worden door de lopers. Twee van onze collega's hadden ingeschreven op een trimloop van 10km. Start: zondagmorgen 06:00 (wekker op 4:30). Gelukkig voor de mannen was er een collega, die hen wilde wegbrengen naar de start en ophalen bij de finish. Vandaar deze twee finish foto's !

Links komt Wim B over de finish




Rechts komt Ed H over de finish



Overigens was die start na een avondje op het strand, waren we hebben gegeten van de BBC(BBQ), op uitnodiging van Brigitte en Eric. Mangel Halto Beach was het toneel van eten en drank.

De teller telt nu heel hard af en het aantal resterende dagen op dit Happy Island zit inmiddels onder de 20. Dat houdt in dat we bijna klaar zijn. Ook deze mijlpaal hebben we maar weer eens gevierd, uiteraard met een gezamenlijk etentje in een restaurant op een mooie plek.

Saludos

Zeer aangename verrassing

Vanochtend werden we aangenaam verrast door een "pakketje" met een Nederlandse afzender !!

Hans bedankt, het erg lekker !!!!

Wandeling

Zondag is het al vaste prik om te gaan wandelen. Tijdens de wandelingen worden er massa's foto's gemaakt. Eén fotograaf is vanaf het begin bezig met het maken van panorama's. Deze manier van fotograferen is inmiddels overgenomen door de collega's. Zie hieronder de pano's van Gerard, die hij heeft gemaakt tijdens de wandeling van afgelopen zondag.

Voortgang werkzaamheden

Ruud heeft een prachtige collage geplaatst op de blog van het carnaval in Aruba. Een hele belevenis waar je je goed op moet voorbereiden. Van onze oudste collega kregen we de tip om oordopjes in te doen en dat bleek geen overbodige luxe. Wat een herrie! Opgetuigde trailers met opleggers waren omgebouwd tot rijdende subwoofers met ronkende aggregaten om de net ontdekte zwaartekrachtgolven uit te stoten die je vol op de borst raakten en je bijna omver wierpen. De prachtige kostuums en opgetuigde dames van alle leeftijden waren een aangename compensatie voor al dat lawaai.

Over oordopjes gesproken. Een aantal collega’s heeft enigszins last van opkomende doofheid waaronder moi. Dit leidt soms tot vreemde situaties. Tijdens een presentatie van KI voor een aantal medewerkers van het Notariaat vroeg notaris Ted Johnson of hij een vraag mocht stellen over de “dresscode”. Nu ken ik de landsverordening van Aruba ondertussen redelijk goed en ook de kadasterverordening is mij niet onbekend dus ik moest even goed nadenken in welk artikel de dresscode vermeld was voor een presentatie aan het Notariaat. Er ging geen lichtje branden dus vroeg ik Ted wat hij bedoelde. Iets luider vroeg hij nogmaals of hij een vraag mocht stellen over de “redresgrootte”. Hilariteit zoals je zult begrijpen.

Naast het carnaval zijn we natuurlijk als KI team weer volop aan het werk om in de laatste maanden het project samen met de DLV af te ronden. We liggen nog steeds voor op de planning zoals bijgevoegde grafieken weergeven maar we houden er rekening mee dat er tegenvallers kunnen optreden. Zoals gepland zullen we op 14 april terugreizen naar Nederland waar het weer hopelijk beter zal zijn dan nu zodat de schok niet te groot zal zijn als we op Schiphol uitstappen.

Te aworo.

Is het nu wandelen of ..........

Boekscanner voor de ANA

Afgelopen waren we getuige van het in bedrijf stellen van de boekscanner voor de ANA, het Arubaans Nationaal Archief.
De ANA gaat de geschreven delen met akten scannen, om deze akten later te kunnen importeren in het RAKA systeem.
De demo werd gegeven door Ferry Koelemeijer van NMS, de leverancier van het systeem. Met deze scanner kunnen boeken tot A1 formaat gescand worden in een hoge resolutie.
De beheerders van de ANA gaan in eerste instantie voor het DLV aan het werk, om het RAKA systeem te vullen met de oudste documenten. Zij denken dat er een jaar voor nodig is om alle boeken en akten digitaal aan te kunnen leveren aan het DLV. De analoge boeken worden daarna bij het ANA opgenomen in de collectie.  

62e Carnaval Aruba

Beelden zeggen meer dan woorden. Op zaterdag naar de Carnaval Parade gegaan in San Nicolaas. Onze collega Brigitte had daar een prachtige plek aan het parcours en we waren daar uitgenodigd.
Om 13.00 zou de parade beginnen, maar aangezien we op het einde stonden mochten we eerst een paar uur wachten op de eerste wagens. Maar het was het wachten waard. Zie de foto's !

Prijsvraag

De eerste moestuin is gesignaleerd !

Wat wordt hier verbouwd ? En wie is de eigenaar ?

Mijn ervaring.

Voor de 2e periodehelft ben ik op 10 januari ingestroomd in het Raka-projektteam.

Na vertrek onder winterse omstandigheden, kon bij aankomst op Aruba gelijk de korte broek en het T-shirt aan. ’s Avonds was er de ontmoeting met de collega’s onder genot van een praatje en glaasje. Het zou me niet verbazen als er teamleden voor hun hond, kat of PC-wachtwoord ooit de naam ‘Balashi’ kiezen.

Het merendeel van het team zijn 60-plussers. Vitale mensen, alleen de vraag: ‘wat zeg je’ wordt vaak gesteld. De anderen zijn 50-plussers die het ook prima doen in het team, het werk en daarbuiten J.

We logeren in Paradera. Behalve kadaster collega’s mogen er kennelijk ook BN’ers uit Nederland hier logeren. Een aantal KNVB bobo’s, o.a. Michael van Praag, troffen we aan bij het zwembad. Hun verblijf duurde slechts een weekendje.

Dagelijks vertrekken we om 7.10uur met 2 auto’s naar het kantoor van DLV (Dienst Landmeetkunde en Vastgoedregistratie). Dat gaat in optocht. We ritsen in in de Arubaanse file, die bestaat uit auto’s waarvan ruim 60 % de APK in Nederland niet zouden doorkomen. Alles wat rijdt, mag hier de weg op.

Van 7.30 -16.00uur tikken we de Arubaanse kadastrale en hypothecaire gegevens in het RAKA-systeem. Gelijktijdig gebeurt het scannen van de openbare registers, valt WIFI geregeld uit en wordt er gekneed aan de Arubaanse cultuur. Zij moeten leren om te gaan met de mogelijkheden van de digitale gegevens. Er zitten dus veel uitdagingen in het project. Een prettige bijkomstigheid is de invulling van de weekenden. Dan is het genieten van wat Aruba te bieden heeft. Die mooie kant compenseert veel. Want het thuisfront is op grote afstand. Gelukkig zijn er technische middelen om het contact te onderhouden.

Tot aan 14 april hoop ik hier met mijn collega’s in een goede sfeer te kunnen werken en ook samen te genieten van de zonnige kanten.

Henk Elsinga

Wandelingen aan de noordkust

Om de tijd toch enigszins wat nuttig, leerzaam en gezond door te komen, maken we wandelingen. De voorkeur gaat daarbij uit van de noordkust.

Vorige week zondag gewandeld langs de noordkust van Aruba. Van de kapel van Alto Vista naar de Lighthouse.

Aan deze kant is het onmogelijk om te zwemmen, vandaar dat je er amper toeristen ziet. Ja, met een Jeep of andere 4x4. Toch is het er erg mooi. De natuur is ruw en vol met rotsen en stenen. De kustlijn is eveneens ruw en het water al even zo. De golven beuken tegen de kust, dat is geweldig om te zien. Het huisje op de foto kun je huren om daar een feestje te vieren of zelfs te overnachten. Geen deuren en ramen, maar ja die heb je hier sowieso niet nodig. Bij een ander onderkomen hadden ze het begrip openbaar toilet wel heel ruim genomen.
Onderweg kwam ik nog een kruisje tegen, ten teken dat daar iemand is verongelukt. Een schril contrast met de honderden wens/geluks-torentjes.

Doe ie ut ?

Openbaar toilet

Vakantie woning

Speurtocht  ?

Dood en geluk staan hier naast elkaar

---

Vanochtend een korte wandeling, met wat heuvels. Bij de Natural Bridge overgestoken en richting Boca Prins, daarna de "bergen" in om het rondje compleet te maken.

De Natural Bridge is al een paar jaar geleden ingestort, maar toch blijft het een bezoekpunt voor de toeristen. Vanochtend was  het erg druk, waarschijnlijk ligt een varend torenflat in de haven, vol met onschuldige toeristen, die het eiland over gezeuld worden in bussen. We hebben de toeristen achter ons gelaten en de wandeling gemaakt in alle rust.

Natural Bridge getroffen door een golf

De club in de bergen (foto Ed)

Van het hoogste punt in de buurt een mooi gezicht op de Natural Bridge

Beesten

We zijn hier al een tijdje en dan is het nieuwe er wel af en ga je naar wat anders kijken. De foto's hieronder zijn gemaakt door verschillende collegae....... er zullen er nog wel meer volgen.

Eén dier is wel bijzonder te noemen en daarover zijn de overheid, dieren organisaties en natuurbeheer hier op het eiland het wel eens. In de binnenlanden is een authentieke Nederlandse luiaard gespot. De plek waar deze foto is gemaakt wordt geheim gehouden, ivm de bedreiging op uitsterven. In Nederland is deze diersoort niet meer aan te treffen, omdat zijn natuurlijke habitat is aangetast door de modernisering. Het is alle organisatie een raadsel hoe het dier hier heeft kunnen komen en hoelang die hier al is. Wel is men het over eens dat deze diersoort moet worden gekoesterd.

 

Wat een verschil. Golfen met -3

Na weer een week terug in Nederland te zijn zie hier het contrast.
Zondagochtend 09.00 uur Golfen met -3.
Maar wel top.

De vrouw van….

Als de vrouw van Ed Hoogendam mocht ik, Jolanda de Jong, mij verheugen op het weerzien met Ed in Aruba. Dat verheugen op het weerzien was onder ons gezegd gewoon aftellen, want noem het een half jaar, 6 maanden, 26 weken of bij benadering 182 dagen, het is toch vooral lang en heel veel missen.

Het aftellen en missen werd op 2^e kerstdag dan ook na 3 maanden op een hele bijzondere manier beloond door Kadaster met een ticket naar m’n lief en een verrassing van Ed met een super romantisch diner aan zee bij Barefoot. Daarvoor moest ik mij dan wel even op het toilet van het vliegveld in een gezellige outfit hijsen, want ik was niet kerst- en Aruba proof het vliegtuig in gestapt.

De eerste week was gezellig druk met alle partners van het Kadaster team. We hebben genoten van de BBQ – of BBC voor wie dat wilt J - , de boottocht en natuurlijk de onvergetelijke oudejaarsavond met blote voeten op het strand kijkend naar de prachtige vuurwerkshow op het water.

Langzaam wen ik aan de temperatuur. Zo ook aan de leguanen (na 2 weken verdwijnt de behoefte van om iedere dino een foto te maken) en leer ik de bijnamen van de Kadasterleden kennen. Wat zijn ze al eigen hier op het eiland! Of het nu een nieuwe geweldige kapper down Town is, er gedanst wordt met de locals bij Young Fellows, het strand hangen de plek heeft overgenomen van het bekende bank- hangen of dat ze al vaste klant zijn geworden bij de plaatselijke snackbar, de Kadasters maken het overal. Zelfs een eigen hang-plek voor oudere jongeren is zó gevonden als je goed kijkt op Paradera Park. Het prieel is vergaderruimte en chillplek in één geworden. Gelukkig wordt die als laatste het meest gebruikt. Ed is blij ingeburgerd op het eiland en toert met mij van strand naar strand, inclusief wat vaste prik om aan languit onderuit een cultureel uitstapje te verbinden. The Light house, vlindertuin, National bridge, het prachtige labyrint in Alto Vista en zelf het hondenkerkhof mocht hierbij niet ontbreken.

Leuk en dank jullie wel dat ik gastblogger mocht zijn om mijn ervaringen hier te delen!  Nog 1 volle dag te gaan én te genieten. On happy Island, love life.