Prijsvraag

De eerste moestuin is gesignaleerd !

Wat wordt hier verbouwd ? En wie is de eigenaar ?

Mijn ervaring.

Voor de 2e periodehelft ben ik op 10 januari ingestroomd in het Raka-projektteam.

Na vertrek onder winterse omstandigheden, kon bij aankomst op Aruba gelijk de korte broek en het T-shirt aan. ’s Avonds was er de ontmoeting met de collega’s onder genot van een praatje en glaasje. Het zou me niet verbazen als er teamleden voor hun hond, kat of PC-wachtwoord ooit de naam ‘Balashi’ kiezen.

Het merendeel van het team zijn 60-plussers. Vitale mensen, alleen de vraag: ‘wat zeg je’ wordt vaak gesteld. De anderen zijn 50-plussers die het ook prima doen in het team, het werk en daarbuiten J.

We logeren in Paradera. Behalve kadaster collega’s mogen er kennelijk ook BN’ers uit Nederland hier logeren. Een aantal KNVB bobo’s, o.a. Michael van Praag, troffen we aan bij het zwembad. Hun verblijf duurde slechts een weekendje.

Dagelijks vertrekken we om 7.10uur met 2 auto’s naar het kantoor van DLV (Dienst Landmeetkunde en Vastgoedregistratie). Dat gaat in optocht. We ritsen in in de Arubaanse file, die bestaat uit auto’s waarvan ruim 60 % de APK in Nederland niet zouden doorkomen. Alles wat rijdt, mag hier de weg op.

Van 7.30 -16.00uur tikken we de Arubaanse kadastrale en hypothecaire gegevens in het RAKA-systeem. Gelijktijdig gebeurt het scannen van de openbare registers, valt WIFI geregeld uit en wordt er gekneed aan de Arubaanse cultuur. Zij moeten leren om te gaan met de mogelijkheden van de digitale gegevens. Er zitten dus veel uitdagingen in het project. Een prettige bijkomstigheid is de invulling van de weekenden. Dan is het genieten van wat Aruba te bieden heeft. Die mooie kant compenseert veel. Want het thuisfront is op grote afstand. Gelukkig zijn er technische middelen om het contact te onderhouden.

Tot aan 14 april hoop ik hier met mijn collega’s in een goede sfeer te kunnen werken en ook samen te genieten van de zonnige kanten.

Henk Elsinga

Wandelingen aan de noordkust

Om de tijd toch enigszins wat nuttig, leerzaam en gezond door te komen, maken we wandelingen. De voorkeur gaat daarbij uit van de noordkust.

Vorige week zondag gewandeld langs de noordkust van Aruba. Van de kapel van Alto Vista naar de Lighthouse.

Aan deze kant is het onmogelijk om te zwemmen, vandaar dat je er amper toeristen ziet. Ja, met een Jeep of andere 4x4. Toch is het er erg mooi. De natuur is ruw en vol met rotsen en stenen. De kustlijn is eveneens ruw en het water al even zo. De golven beuken tegen de kust, dat is geweldig om te zien. Het huisje op de foto kun je huren om daar een feestje te vieren of zelfs te overnachten. Geen deuren en ramen, maar ja die heb je hier sowieso niet nodig. Bij een ander onderkomen hadden ze het begrip openbaar toilet wel heel ruim genomen.
Onderweg kwam ik nog een kruisje tegen, ten teken dat daar iemand is verongelukt. Een schril contrast met de honderden wens/geluks-torentjes.

Doe ie ut ?

Openbaar toilet

Vakantie woning

Speurtocht  ?

Dood en geluk staan hier naast elkaar

---

Vanochtend een korte wandeling, met wat heuvels. Bij de Natural Bridge overgestoken en richting Boca Prins, daarna de "bergen" in om het rondje compleet te maken.

De Natural Bridge is al een paar jaar geleden ingestort, maar toch blijft het een bezoekpunt voor de toeristen. Vanochtend was  het erg druk, waarschijnlijk ligt een varend torenflat in de haven, vol met onschuldige toeristen, die het eiland over gezeuld worden in bussen. We hebben de toeristen achter ons gelaten en de wandeling gemaakt in alle rust.

Natural Bridge getroffen door een golf

De club in de bergen (foto Ed)

Van het hoogste punt in de buurt een mooi gezicht op de Natural Bridge

Beesten

We zijn hier al een tijdje en dan is het nieuwe er wel af en ga je naar wat anders kijken. De foto's hieronder zijn gemaakt door verschillende collegae....... er zullen er nog wel meer volgen.

Eén dier is wel bijzonder te noemen en daarover zijn de overheid, dieren organisaties en natuurbeheer hier op het eiland het wel eens. In de binnenlanden is een authentieke Nederlandse luiaard gespot. De plek waar deze foto is gemaakt wordt geheim gehouden, ivm de bedreiging op uitsterven. In Nederland is deze diersoort niet meer aan te treffen, omdat zijn natuurlijke habitat is aangetast door de modernisering. Het is alle organisatie een raadsel hoe het dier hier heeft kunnen komen en hoelang die hier al is. Wel is men het over eens dat deze diersoort moet worden gekoesterd.

 

Wat een verschil. Golfen met -3

Na weer een week terug in Nederland te zijn zie hier het contrast.
Zondagochtend 09.00 uur Golfen met -3.
Maar wel top.

De vrouw van….

Als de vrouw van Ed Hoogendam mocht ik, Jolanda de Jong, mij verheugen op het weerzien met Ed in Aruba. Dat verheugen op het weerzien was onder ons gezegd gewoon aftellen, want noem het een half jaar, 6 maanden, 26 weken of bij benadering 182 dagen, het is toch vooral lang en heel veel missen.

Het aftellen en missen werd op 2^e kerstdag dan ook na 3 maanden op een hele bijzondere manier beloond door Kadaster met een ticket naar m’n lief en een verrassing van Ed met een super romantisch diner aan zee bij Barefoot. Daarvoor moest ik mij dan wel even op het toilet van het vliegveld in een gezellige outfit hijsen, want ik was niet kerst- en Aruba proof het vliegtuig in gestapt.

De eerste week was gezellig druk met alle partners van het Kadaster team. We hebben genoten van de BBQ – of BBC voor wie dat wilt J - , de boottocht en natuurlijk de onvergetelijke oudejaarsavond met blote voeten op het strand kijkend naar de prachtige vuurwerkshow op het water.

Langzaam wen ik aan de temperatuur. Zo ook aan de leguanen (na 2 weken verdwijnt de behoefte van om iedere dino een foto te maken) en leer ik de bijnamen van de Kadasterleden kennen. Wat zijn ze al eigen hier op het eiland! Of het nu een nieuwe geweldige kapper down Town is, er gedanst wordt met de locals bij Young Fellows, het strand hangen de plek heeft overgenomen van het bekende bank- hangen of dat ze al vaste klant zijn geworden bij de plaatselijke snackbar, de Kadasters maken het overal. Zelfs een eigen hang-plek voor oudere jongeren is zó gevonden als je goed kijkt op Paradera Park. Het prieel is vergaderruimte en chillplek in één geworden. Gelukkig wordt die als laatste het meest gebruikt. Ed is blij ingeburgerd op het eiland en toert met mij van strand naar strand, inclusief wat vaste prik om aan languit onderuit een cultureel uitstapje te verbinden. The Light house, vlindertuin, National bridge, het prachtige labyrint in Alto Vista en zelf het hondenkerkhof mocht hierbij niet ontbreken.

Leuk en dank jullie wel dat ik gastblogger mocht zijn om mijn ervaringen hier te delen!  Nog 1 volle dag te gaan én te genieten. On happy Island, love life.